بازسازی چهره زنی متعلق به عصر حجر +تصاویر
تاریخ انتشار: ۶ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۸۰۹۰۸
چهره اسرارآمیز زنی متعلق به ۵۷۰۰ سال قبل، پس از چندین هزار سال بازسازی شده است.
به گزارش برنا؛ اسکلت “زن پنانگی”(Penang woman) در آوریل سال ۲۰۱۷ در شمال غربی مالزی پیدا شد. جایی که پس از مرگش، در سن تقریباً ۴۰ سالگی و در اواخر عصر حجر دفن شده بود. اکنون طی یک بازسازی قانونی چهره، صورت او برای اولین بار در طول هزاران سال آشکار شده و نتایج این بازسازی در یک مطالعه دانشگاهی جدید منتشر شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سیسرو مورائس(Cicero Moraes)، کارشناس برزیلی گرافیک و گروهی از محققان دانشگاه علوم مالزی(USM) در پنانگ از روشهای دیجیتال برای انجام این بازسازی استفاده کردند. آقای مورائس میگوید: در ابتدا متخصصان علوم پزشکی قانونی جمجمه را بررسی میکنند تا مشخص شود که آیا این جمجمه مذکر است یا مونث و سن و اصل و نسب آن که میتواند به طور کلی آفریقایی، آسیایی یا اروپایی باشد، چیست؟
هنگامی که آنها این دادهها را جمع آوری کردند، جمجمهی دیجیتالی شده را برای ما ارسال میکنند تا بتوانیم به طور تقریبی چهره را بازسازی کنیم. ما سیتیاسکنهای افراد مالزیایی امروزی را مورد مطالعه قرار دادیم تا تصور ذهنی واضحتری در مورد برآمدگی بینی، اندازه لبها در ارتباط با جمجمه، موقعیت کره چشم و سایر ساختارهای چهره به دست آوریم.
علاوه بر این، ما از روش تغییر شکل آناتومیک(یا سازگاری) استفاده میکنیم، که در آن یک یا چند اهداکننده مجازی را در نظر میگیریم و ساختار چهره آنها را روی جمجمه لحاظ میکنیم و تغییر شکل میدهیم تا به صورت تقریبی به آن چه مورد نظر داریم نزدیک شود.
این فرآیند دارای مقادیری پیچیدگی است، اما مطمئناً رویکرد دیجیتالی که ما استفاده میکنیم بسیار سادهتر و در دسترستر از فرم سنتی آن است که بر اساس مجسمهسازی دستی صورت میگیرد. در نتیجه این بازسازی، نمایی منحصر به فرد از گذشته را ارائه میدهد. چهرهای که برای هزاران سال دیده نشده است. با این حال، آقای مورائس تأکید کرد که این چهره به صورت تقریبی شکل گرفته است.
او افزود: ما از دادههای آماری و ساختاری استفاده میکنیم تا ایدهای در مورد اینکه چهره این اسکلت به صورت زنده چگونه میتواند باشد، به دست آوریم. شیف العذوان شهیدان(Shaiful Idzwan Shahidan)، از بخش باستانشناسی دانشگاه علوم مالزی، میگوید که اکنون امیدوار است ۴۱ اسکلت دیگر کشف شده در مالزی را به کشور بازگرداند.
این بقایا که توسط باستان شناسان بریتانیایی طی سالهای ۱۸۵۱ تا ۱۹۳۴ کشف شدهاند، در حال حاضر در هلند، در مرکز تنوع زیستی ناتورالیس(Naturalis Biodiversity Center) در لیدن(Leiden) قرار دارند.
بقایای “زن پنانگی” در حین کار برای ساخت یک مرکز باستان شناسی کشف شد و بنابراین جسد او تنها بقایایی است که هنوز در مالزی باقی مانده است. این دانشمند افزود: با توجه به اینکه این اسکلت زیر تل زباله مدفون شده، نسبتا خوب حفظ شده است. در باستانشناسی تل زباله یک گورستان زباله خانگی است که ممکن است شامل استخوان حیوانات، پارهسفال، تراشه سنگی، و دیگر پسماندهای انسانی باشد که حاوی اطلاعات مهمی برای مطالعه عادتها، سبک زندگی، رژیم غذایی و دیگر مختصات جوامع تاریخی در اختیار باستانشناسان قرار میدهند.
کشف اسکلتهای باستانی در محوطههای باستانشناسی در فضای باز، بهویژه در آب و هوای گرمسیری مانند مالزی، به ندرت اتفاق میافتد. تل زباله به حفظ و نگهداری از این بقایا کمک میکند. وی ادامه داد: سن او در زمان مرگ حدود ۴۰ سال تخمین زده شده است. این تاریخگذاری بر اساس سایش و رشد دندانها و همچنین براساس جمجمه تعیین شده است. طبق بررسیها تخمین زده میشود که او حدود ۵۷۰۰ سال پیش درگذشته است. هنوز علت مرگ این زن مشخص نیست.
آیا این خبر مفید بود؟
نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: عصر حجر باستان شناسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۸۰۹۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا این «دوازدهوجهی» باستانشناسان را حیرتزده کرده است؟ (+عکس)
شاید صدها یا هزاران سال بعد، کسانی که آثاری از تمدن ما را پیدا میکنند، ندانند که آن اشیاء برای ما واقعا چه کاربردی داشتهاند. خود ما هم در نسبت با برخی از آثار باستانی همین وضع را داریم. یکی از رازآمیزترین اشیاء باستانشناسی که تا کنون کشف شدهاند، «دوازدهوجهیهای رومی» هستند.
به گزارش فرادید، ما تقریباً هیچ چیز در مورد این اشیاء مرموز نمیدانیم؛ در واقع آنقدر اطلاعات باستانشناسان و مورخان دربارۀ این اشیاء کم است که تا کنون نظریههای کاملا مختلفی در مورد معنی و عملکرد آنها شکل گرفته است.
یکی از قویترین سرنخهایی که در مورد این اشیاء در اختیار داریم، نقشهای است که محل کشف دهها مورد از آنها را نشان میدهد؛ این نقشه به ما میگوید که آنها در بخشی از امپراتوری روم محبوبیت خاصی داشتند: شمال فرانسه، انگلستان و آلمان امروزی.
دربارۀ دوازدهوجهی رومی چه میدانیم؟دوازدهوجهیهای رومی اجسامی توخالی و 12 ضلعی هستند که هر ضلع آن به نوبۀ خودش حالت یک پنج ضلعی را دارد و تقریباً همیشه حاوی یک سوراخ است. لبههای بیرونی این اشیاء اغلب دارای برجستگیهای گرد هستند.
بیشتر این اشیاء از برنز ساخته شدهاند، اما برخی نیز از جنس سنگ هستند و سوراخ یا دستگیره ندارند. قطر آنها از حدود 1.5 تا 4.5 اینچ (4 تا 11 سانتی متر) متغیر است و اندازه سوراخها نیز متفاوت است، از 0.2 تا 1.5 اینچ (6 تا 40 میلی متر).
اشیایی از این نوع قبلا ناشناخته بودند تا اینکه اولین مورد در سال 1739 در هرتفوردشایر پیدا شد. در مجموع، حداقل 116 مورد از این اشیاء پیدا شدهاند که بیشتر آنها در حوضه راین، در سوئیس کنونی، شرق فرانسه و جنوب آلمان یافت شدهاند. برخی از آنها در میان گنجینههای سکه یافت شدند که نشان میدهد صاحبانشان آنها را ارزشمند میدانستند. قدمت بیشتر آنها را میتوان قرن دوم و سوم پس از میلاد دانست.
اسباببازی، ابزار، تقویم . . .؟هیچ اشارهای به دوازده وجهی در متون مربوط به زمان رومیان باقی نمانده است و بنابراین هر نظریهای در مورد عملکرد آنها صرفا بر اساس حدس و گمان است. تا کنون چندین فرضیه مختلف دربارۀ کارکرد این اشیاء ارائه شده است:
1. نوع خاصی از تاس که در یک بازی مثل نرد به کار میرفته است.
2. یک شیء جادویی، احتمالاً از مذهب سلتیک.
3. یک اسباب بازی برای کودکان.
4. وزنهای برای تورهای ماهیگیری
5. سر عصای روسای قبیله یا افراد مهم.
6. نوعی ساز موسیقی
7. ابزاری برای تخمین فواصل و بررسی زمین، به ویژه برای اهداف نظامی.
8. دستگاهی برای تشخیص سکههای تقلبی.
9. تقویمی برای تعیین اعتدال بهار و پاییز ویا تاریخ بهینه کاشت گندم.
10. یک جا شمعی. (بقایای موم در یکی دو مورد از اشیاء بازیابی شده یافت شده است.)
11. یک اتصالدهنده برای تیرهای فلزی یا چوبی.
12. ابزار بافندگی مخصوص دستکش. (این توضیح میدهد که چرا هیچ دوازده وجهی در مناطق گرمتر امپراتوری یافت نشد.)
13. وسیلهای برای تعیین قطر لولههای آب.
14. پایهای برای علامتهای عقاب. (هر لژیون رومی یک پرنده نمادین را بر روی یک میله در میدان نبرد حمل میکرد.)
15. نوعی ابزار طالعبینی (بر روی یک دوازده وجهی که در سال 1982 در ژنو یافت شد، نام لاتین 12 علامت زودیاک نوشته شده بود.)
اما همانطور که گفته شد، هیچ یک از این نظریات تایید نشدهاند و بنابراین هنوز راز دوازدهوجهی رومی حل نشده باقی مانده است.
کانال عصر ایران در تلگرام